Zespół lęku uogólnionego nie jest tym samym co przeżywanie strachu. Strach jest właściwą każdemu człowiekowi reakcją na realne zagrożenie. Lęk natomiast jest irracjonalny, może dotyczyć sytuacji lub rzeczy, które nie stanowią realnego zagrożenia, może też nie być związany z żadną konkretną sytuacją.
Zespół lęku uogólnionego stwierdzamy gdy jednostka odczuwa nadmierny, niemożliwy do opanowania lęk trwający co najmniej przez sześć miesięcy, który w znaczący sposób ogranicza jej funkcjonowanie. Lęk związany jest z różnymi sytuacjami życia codziennego i przysparza jednostce cierpienia. Osoba cierpiąca z powodu lęku uogólnionego może zamartwiać się sytuacją życiową czy finansową swoją lub bliskich. Może też, choć w mniejszym stopniu niż w przypadku lęku napadowego, odczuwać reakcje fizjologiczne takie jak kołatanie serca, duszności, pocenie się, zawroty głowy itp.